It byld dat boargers hawwe fan harren gemeente wurdt ûnder oaren bepaald troch persoanlik en bedriuwsmjittich kontakt. Dêrby giet it meastentiids om mûnlinge kommunikaasje wêrby't de ôfspraken skriftlik fêstlein wurde. Fansels giet it petear yn de taal dy't de dielnimmers it bêste leit, faak is dat it Frysk.

Dêrneist krije minsken folders fan de gemeente, lêze hja de gemeenterubryk en krije sy yn de media saken dy't nijswearde hawwe mei. Hieltyd faker wurdt dêrby troch gemeenten bewust in kar makke tusken it Frysk en it Nederlânsk. De iene kear hinget it ôf fan de bestjoerder, de foarljochter of de skriuwer fan it parseberjocht, de oare kear wurdt sjoen nei it ûnderwerp dêr't de gemeente oer kommunisearje wol. It is wichtich dat in gemeente dêr foarôf sels oer neitinkt, om't it foar in part it byld bepaalt dat minsken fan de gemeente hawwe.